[EDITORIAL] Who do you call? Dapat si Mayor

Sabi ng isang yumaong presidente ng Estados Unidos: When the burdens of the presidency seem unusually heavy, I always remind myself it could be worse. I could be a mayor.

Lahat tayo’y residente ng isang lokal na pamahalaan, at tulad noong 2019, malaking hamon ang kinakaharap ng mga ito.

Una sa mga pagsubok ang masalimuot ng pamana ni Rodrigo Duterte. Paano naapektuhan ng “bang bang governance” ni Duterte ang mga nasa grassroots? 

Dahil walang pang-unawa si Digong sa mga komplikadong problema sa ibaba, kalimitan ay bara-bara at marahas ang kanyang mga solusyon. Dagdag pa diyan ang incompetence ng kanyang mga appointees lalo na sa larangan ng kalusugan at edukasyon. At hindi pa riyan nagtatapos ang istorya – lalo pang pinalala ang lahat ng ito ng pandemya, at ngayon ng giyera sa Ukraine. Bumabangon pa lang ang mga negosyo, sinipa na kaagad sila ng nagliliparang presyo ng krudo. Anong mangyayari sa ’yo kung naghihingalo kang small and medium enterprise? 

Dito papasok ang papel ng local government unit. Siyam sa 17 mayor sa Metro Manila ang first termers, apat na mayor ang nasa ikalawang termino, habang may apat na nasa huling termino nila.

Kung kikilatisin ang kanilang mga plataporma, makikitang ang karamihan ay enumeration lang ng mga hakbang na papatok sa masa. Paglilinaw lang, hindi namin minamaliit ang mga ito. Pero short-sighted ang populism sa nasyonal man o lokal na antas.

Sa positibong nota, at least dalawang mayor ang nagpaliwanag ng kanilang big picture: makikitang may long-term na istratehiya at malinaw ang vision nila para sa kanilang mga lungsod.

Ngayon pa lang, mag-a-assume kami na well-intentioned lahat ng nanalo sa Metro Manila. I-a-assume namin na kayo ay reform-minded at bukas sa innovation. I-a-assume namin na galit kayo sa graft and corruption at sa incompetence.

Alam nating hindi man bagito ang karamihan sa inyo, kinakaharap ninyo ang dalawang malalaking balakid sa reporma: ang vested interest ng mga nakapaligid sa inyo kasama na ang big business interest ng inyong mga lungsod. Pangalawa ay ang sarili ninyong mga tukso na kakambal ng kapangyarihan.

Ika nga, your worst enemy is yourself – at lalong totoo ito sa mga pinunong may access sa malaking pera at impluwensiya.

Pero aming mga alkade, mayroon kayong kakampi: kaming inyong mga constituents.

Sabik na sabik kami sa mabuting pagbabago – sa mga munisipalidad o lungsod na aming tinitirhan at sa lugar kung saan kami nagtatrabaho. 

Mga kapit-bahay at ka-barangay, tayong mga constituents ay hindi passive players sa ating mga pamayanan: kailangan nating bantayan ang mga galawan at ipaabot sa ating mga mayor ang mga problema sa ground zero. 

Kailangan nating magsuri at hindi maging bahagi ng problema sa pamamagitan ng pagkakalat ng maling impormasyon at akusasyon.

Gawin natin ang ating tungkulin at sumunod sa mga ordinansa at patakaran, i-report ang mga pang-aabuso at korupsiyon, at mag-ambag ng ating kuro-kuro, at kung kaya pa, pati serbisyo sa komunidad.

Ang local government ang pananggalang natin sa bagyo, baha, pagputok ng bulkan, lindol at pandemya. Samahan natin sila kapag naka-disaster mode ang pamayanan at umaayuda sa ating mga kapus-palad na kababayan.

Pero, bantayan natin sila at ang mga ina-appoint nila.

Huwag na tayong lumayo pa sa paghahanap ng case study: si Rodrigo Duterte na minahal ng mga Davaoeño dahil sa kanyang no-nonsense style ng pamumuno. Naghari siya doon nang halos tatlong dekada. Nang siya’y umapak sa Malacañang, nahalungkat ng media at ng mga human rights defenders ang reign of terror niya sa lungsod. Ito ngayon ay bahagi ng kaso niya sa International Criminal Court.

Sa totoo lang, napakalawak ng oportunidad sa isang mayor na mang-abuso ng kapangyarihan, kumpara sa isang national figure na laging nasa mata ng publiko. 

Bantayan natin ang kanilang mga galaw – purihin ang kanilang mabuting gawa at i-expose ang mga mali.

Tayo ang magtitiyak na hindi sila magiging mga halimaw na lalamon sa atin sa bandang huli. – Rappler.com