[REFLECTIONS] Siyam na Salita sa Christmas: C

(Ang 9-na-bahaging serye ng pagninilay na ito ay handog ng Office for Mission and Identity ng Ateneo de Manila University. Ito ay ibinabahagi ng Rappler bilang paghahanda sa Kapaskuhan. Nasa ikalawang bahagi ng artikulo ang English translation ng pagninilay na ito.)

Batid nating lahat ang kwento. Panahon ng paghihintay sa pagdating niyong bata ang Adbiyento. Pagdiriwang na dumating na siya ang Araw ng Pasko. At sa mga sumunod na araw pagkatapos ng kanyang kapanganakan, nabigyan ng pag-asa at liwanag ang ating mga buhay ng kanyang pagdating. Dahil sa batang ito, nag-iba ang lahat para sa atin. May dahilan tayong maniwala sa kaligtasan. Maaari tayong magtiwala na ubod ng lalim ang pag-ibig ng Ama na ipinadala Niya ang Kanya mismong anak sa atin. Kaya nating maging higit pa.

Sa mga araw na ito ng pagsasaya at pagkagalak, nawa hindi mabaling ang ating tuon mula sa bata na siyang nararapat na tampok nitong panahon. Kasabay nito, nawa pahintulutan natin ang mga bata sa ating kalooban na ipaalala at ibunsod tayong mamuhay sa isang paraan na marahil mga bata lamang ang may kakayahang isakatapuran. Maging tila isang bata sa ating pagkamangha at pagpapahalaga sa kariktan sa ating paligid, kabilang ang makukulay na ilaw at natatanging mga awiting Pamasko. Maging tila isang bata sa ating pakikipagkapwa – lubos na binubuksan ang ating puso upang magmahal at mahalin, nang hindi nahihiya at walang pagpapanggap. Maging tila isang bata sa ating pagtitiwala sa Panginoon, na umuuwi at sumusuko sa Kanyang yakap.

Ang Pasko ay dahil sa batang iyon. Ang Pasko ay panahon ng mga bata, paslit man o umusad na ang gulang. Pinakamainam ang Pasko kung hahayaan natin ang sarili na maging tulad ng isang bata, bukas at handa sa maliliit at malalaking biyaya. Kung kaya sa kakaibang panahong ito ng taon, ipagdiwang natin ang bata na may dala ng mensahe ng Ama na tunay nga Niya tayong mga anak sa paraan na ang bata lamang sa ating kalooban ang maaaring gumawa.

Nine Words for Christmas: C

We all know the story. Advent is a time of waiting for the child to come. Christmas Day is a celebration of his coming. And following this birth, our lives are given hope and light because he has come. Because of this child, we will never be the same. We have reason to believe that there is salvation. We can trust that we are loved so deeply that the very son of God was sent to us. We can be more.

In these days of merriment and joy, may we never lose sight of the child who ought to be the center of this season. At the same time, may we also allow the child within each of us to remind and move us to live in a way that, perhaps, only children can. To be childlike in our wonder and appreciation of the beauty around us, including the festive lights and unique Christmas music. To be childlike in our affection for one another – opening our hearts fully to love and be loved, unabashed and unfiltered. To be childlike in our trust in the Lord, going home and surrendering to His embrace.

Christmas is because of that child. Christmas is a time for all children, young and grown in age. Christmas is best when we allow ourselves to be childlike, vulnerable to and accepting of small and big graces. So during this unique period of the year, let us celebrate the child who comes bearing the Father’s message that we are, indeed, His beloved children in a way that only the child inside us can. – OMI Ateneo de Manila University/Rappler.com

This article was first published on the Ateneo de Manila University website.

Click here for more reflections about Christmas.