[EDITORIAL] Pasang-krus ng mga Pilipino ang kabalintunaan ng salita at gawa ni Marcos Jr.

Makatawag-pansin ang pagsipsip ng nakaupong presidenteng Ferdinand Marcos Jr. sa dating presidenteng si Rodrigo Duterte nang sabihin nitong, “Naiintindihan ko na kung bakit napapamura ka.”

Malamang ay gusto niyang bigyan-diin ang kanyang birthday gift sa mga tagasuporta ng mag-amang Sara at Rodrigo: ang pag-”disengage” ng Pilipinas sa International Criminal Court (ICC) at pagharang sa imbestigasyon ng internasyonal na korte sa madugong drug war ni Duterte.

Pinuri din niya ang “magagandang sinimulan” ni Duterte at nangakong ipagpapatuloy ang mga ito. Maituturing bang kasama sa “magandang sinimulan” ni Duterte ang extrajudicial killings dahil hindi naman winakasan ito ni Marcos?

Matapos ang siyam na biyahe sa loob ng siyam na buwan sa puwesto (at may isa pang biyahe sa US ngayong Abril), mukhang paglalabada ng pangalang Marcos sa internasyonal na entablado ang isa sa mga pangunahin niyang agenda. (‘Yan ay maliban sa revenge travel – imagine, ilang dekada rin siyang hindi nakapasyal?)

Pero naniniwala ba si Marcos sa universal values na nagbibigkis sa komunidad ng mga bansa? Taos ba sa puso niya ang pagrespeto sa karapatang pantao?

Baka kahit die-hard na BBM supporter, hirap sumagot ng “oo” diyan. At tila tama ang hinala ng lahat, dahil habang nakikipag-wine and dine siya sa mga diplomat, sa kabilang banda’y bumitaw ang gobyerno niya sa proseso sa ICC na nagpapanagot sa masaker ng drug war ni Duterte.

Makalulusot ba siya sa buhol-buhol na dila at magkakasalungat na asta? Mukhang pagpepenitensiyahan din ito ng mga Pilipino – bumoto man sa kanya o hindi. Hindi ba’t tinuligsa ni Hesus ang kaipokritohan ng mga Pariseo? 

Hay, sa totoo lang, mahaba ang listahan ng pagpepenitensiyan natin: Ito’y isang presidenteng nangako ng mahusay na pamamahala ng ekonomiya, pero ngayo’y tinanggap na natin ang taas ng bilihin na “new normal”; isang pangulong nais higupin ang mga laman ng kabang-bayan para sa isang sovereign fund sa kabila ng nakapanlulumong record ng burukrasya sa transparency at accountability; isang lider na magaling sa sosyalan sa pandaigdigang entablado at nagli-lip service sa karapatang pantao at hustisya, pero nagpapa-cute sa isang modern Hitler.

Pero hindi natatapos ang kaipokritahan sa pamahalaan. Sumasayaw din sa saliw ng pandango sa ilaw ni Marcos ang mga diplomat ng iba’t-ibang bansa, habang nakikipaghagikgikan ang kanilang mga esposo sa mga party ng First Lady.

Pero akala ba ni Marcos ay ipinanganak kahapon ang mga lider ng mga bansang ka-wine and dine niya? Paano sisingilin ng Kanluran ang presidenteng malinaw na ginagamit ang global stage upang mag-reputation laundering? Sapat na ba ang pinalawak na defense ties? Nasaan ang pinabuting klimang pangkalakalan? At higit sa lahat, nasaan ang pagbabalik ng pangingibabaw ng batas o rule of law?

Naging pursigido si Marcos at ang kanyang inner circle na tanggalin ang remnants ng Duterte administration sa burukrasya – pero malaking palaisipan bakit hindi pa nila nabubura ang mga elementong nagpapatuloy ng extrajudicial killings.

Bakit nagagawa niyang magbigay ng back-handed compliment sa isang aminadong mamamatay-tao? Dahil ba double-speak din ang lengguwahe ng kanyang administrasyon?

Ito ang pasang-krus nating mga Pilipino ngayon: ang kabalintunaan ng salita at gawa sa gobyerno, ang dagat na naghihiwalay sa diwa at pakitang-tao. – Rappler.com