[REFLECTION] Siyam na Salita sa Christmas: M

(Ang 9-na-bahaging serye ng pagninilay na ito ay handog ng Office for Mission and Identity ng Ateneo de Manila University. Ito ay ibinabahagi ng Rappler bilang paghahanda sa Kapaskuhan. Nasa ikalawang bahagi ng artikulo ang English translation ng pagninilay na ito.)

Tumatanaw ang Santatlo sa mundo, nasisilayan ang kaguluhan, at nagpapasyang ipadala ang Anak sa ating piling. Umooo si Maria na maging birheng ina ng Tagapagligtas ng tao. Si Jose, sa kabila ng pangamba at kawalang-katiyakan, ay naninindigan kay Maria at sa kalooban ng langit. Sinusuway ng tatlong pantas ang tuntunin ng hari. Pinipili ng Diyos ang isang landas ng kapayakan at katahimikan, at isinisilang sa gabi sa isang abang sabsaban. Bawat isa sa mga pagpapasyang ito ay kabaliwan.

Subalit salamat at Siya ay isang Diyos ng kabaliwan – na minamahal tayo nang sapat upang kumilos sa kakaibang paraan para makasama tayo, na ang presensya ay nakagugulat sa pagiging banayad sa kabila ng kapangyarihang maaaring ipamalas, na bumabasag sa ating mga inaasahan upang makatugon sa pinakamalalim nating mga hangad at pagkalooban tayo ng mas mainam pa. At salamat na Siya ay isang Diyos ng kabaliwan sapagkat gaya ni Maria at Jose, maaari rin tayong tumugon nang may kabaliwan, at makaranas ng walang-kapantay na kalayaan at ng galak ng malalim na pag-ibig na hindi mangyayari kung hindi dahil dito.

Ang panahong ito ay sumasalamin sa kabaliwan. Ngunit hindi kabaliwang walang saysay. Sapagkat sa huli, itong tila kahangalan ay may katwiran: ang katwiran ng puso, ng puso ng Diyos para sa atin. Maaari tayong makatiyak na minahal tayo, na minamahal tayo, at patuloy tayong mamahalin sa ganitong paraan na malikhain, matatag at walang hadlang. At ipinapakita nito na sinuman tayo, anuman ang ating pinagdaanan, kaya ito ng Diyos. Walang kahit ano sa atin at walang kahit ano rito sa mundo na hindi susuungin, tatanggapin, hahagkan at pagpapanibaguhin ng baliw na pag-ibig ng Panginoon.

Nine Words for Christmas: M

The Trinity looking down on Earth, seeing the chaos, and deciding to send the Son into our midst. Mary saying yes to being the virgin mother of humanity’s Savior. Joseph, even with fear and uncertainty, standing by Mary and heaven’s will. The three wise men disobeying the king’s instructions. God pursuing a path of simplicity and silence, being born at night in a humble manger. Every one of these choices is madness.

But thank God that He is a God of madness – one who loves us enough to go to unpredictable actions to be with us, whose presence is surprisingly gentle despite the power He can wield, who can break our expectations to respond to our deepest desire and give us something even better. And thank God He is a God of madness for like Mary and Joseph, we can also respond in madness, experiencing unparalleled freedom and the joy of loving and being loved so deeply which would not be possible otherwise.

This whole season reflects madness. But not madness without sense. For in the end, this seeming foolishness has logic: that of the heart, God’s heart for us. We can be certain that we have been loved, that we are loved, and that we will always be loved with such abandon, creativity and resilience. And it shows us that whoever we are and whatever we have been through, God can handle it. There is nothing in us and nothing in this world that the Lord’s mad love will not seek, accept, behold and transform.

This article was first published on the Ateneo de Manila University website.

– OMI Ateneo de Manila University/Rappler.com

Here are more reflections and stories about Christmas in the Philippines