Kudos kay Maid in Malacañang executive producer Imee Marcos at director Darryl Yap para sa master class sa manipulasyon ng obrang ito. 

Ang paulit-ulit na mensahe ng mga nagtatanggol sa pelikula: “This is their story.” May karapatan silang ikuwento ang kuwento nila.

Pero ang linyang “this is their story” ang pinakabagong bersiyon ng “history is written by victors.” 

Kung susundan natin ang lohika nito, kung ikaw ang nagtagumpay sa giyera, may K ka nang mambaluktot ng kasaysayan. 

Ang Maid in Malacañang ay sumasakay sa power dynamics ng Pilipinas sa post-Duterte, Marcos presidency. 

Kung ipinalabas ito sa ibang panahong wala itong megaphone na ibinigay ng 31 milyong botante – ibang-iba siguro ang resulta.

Ine-exploit din ng pelikula ang “plausible deniability” – ang lagi nang gamit ng mga nagmamaang-maangan sa harap ng mga korte. 

Hindi raw ito dokumentaryo, kaya’t hindi ito kailangang sumunod sa mga alituntunin ng dokumentaryo na dapat nagsasabi ng totoo. 

Disinformation has come a long way. Mahusay ang pagkakamada – pero kasinungalingan pa rin. 

Ang kasinungalingan at katotohanan ay absolute values. Lalo na isang historical event na nangyari 36 na taon pa lamang nakalilipas.

Ngayong Buwan ng Wika at kaarawan ng dating pangulong Manuel L. Quezon sa ika-19, hindi ba dapat ay pinaparangalan natin ang katotohanan?

At hindi ba’t may responsibilidad ang isang senador at elected official tulad ni Imee Marcos at ang kapatid niyang si Presidente Marcos Jr. na ipagtanggol ang katotohanan? 

Ang half-truth ay kasinungalingan. Huwag tayong magpabudol.  

Huwag tayong pumayag na ginagawa tayong tanga. – Rappler.com

BASAHIN: [EDITORIAL] ‘Their Story’ – ang budol ng Maid in Malacañang